Voor de notariële akte wordt vaak gebruik gemaakt van een gesplitste koopakte met een bindend bod uitgaande van de koper (Angebot, vastgelegd in een Angebotsurkunde) gevolgd door de aanvaarding van dat bod door de verkoper (Annahme, vastgelegd in een Annahmeerklärung).

Buiten de handel in Schrott-Immobilien is een dergelijke gesplitste koopakte met bindend bod uitgaande van de koper een hoogst ongewone constructie voor vastgoedtransacties. In theorie kan ze gebruikt worden indien de verkoper en de koper ver van elkaar wonen en niet dezelfde notaris gebruiken. In praktijk wordt in Duitsland in deze situatie echter een andere constructie gebruikt: die van de volmachtloze vertegenwoordiging. Daarbij is er één koopakte, die door de verkoper en de koper onderhandeld wordt. De afwezige verkoper en/of koper wordt bij de ondertekening van de akte vertegenwoordigd door een derde, en laat zijn akkoord met de ondertekening achteraf notarieel bevestigen. De verkoper en de koper ondertekenen dus dezelfde akte, maar op verschillende tijdstippen. Dit in tegenstelling tot een gesplitste koopakte met bindend bod uitgaande van de koper, waar de verkoper en de koper twee verschillende aktes ondertekenen.

Er zijn verschillende redenen waarom een gesplitste koopakte met bindend bod uitgaande van de koper populair is bij Schrott-Immobilien:

• Het is de snelste manier om de koper onherroepelijk tot de koop en de betaling te verplichten. Het bod uitgaande van de koper bindt de koper immers met onmiddellijke ingang en voor de in de Angebotsurkunde aangegeven termijn. De verkoper heeft vervolgens enkele weken de tijd om dit bod aan te nemen en zo de koop definitief tot stand te doen komen, zonder dat daarvoor nog een handtekening van de koper vereist is. Indien de koper in de loop van deze weken begint te beseffen dat één en ander niet klopt, is zijn handtekening al geplaatst en kan hij de koop niet meer tegenhouden. Zo kan de oplichter de normale bedenktijd van de koper uitschakelen.
• Aangezien de gesplitste koopakte met bindend bod uitgaande van de koper ook in Duitsland zeer ongewoon en weinig bekend is, is het voor de vastgoedmakelaar en notaris niet moeilijk om voor de koper te verzwijgen dat hij zich met zijn handtekening onherroepelijk tot de koop verbindt, en om hem te doen geloven dat hij bvb. enkel een optie ondertekent. De koper is dus meer geneigd om zijn handtekening te zetten zonder kritische vragen te stellen en zonder het vastgoed gezien te hebben.
• De verkoper en de koper ondertekenen niet dezelfde akte. Zo kan het voorkomen dat er in de Annahmeerklärung andere of meer details staan dan in de Angebotsurkunde. De koper komt dit pas te weten nadat hij een afschrift van de door de verkoper ondertekende Annahmeerklärung ontvangen heeft en dus nadat de koop definitief tot stand gekomen is, en staat dan machteloos. Hij kan enkel nog naar de rechtbank trekken.