Oplichting met Schrott-Immobilien is op verschillende manieren gelinkt aan georganiseerde criminaliteit.

Ten eerste is oplichting met Schrott-Immobilien op zich een vorm van georganiseerde criminaliteit.

Kenmerkend voor dit type van oplichting is immers een samenwerking tussen minstens drie mededaders om de ware aard en toestand van het vastgoed voor het slachtoffer verborgen te houden: de eigenaar-verkoper van het vastgoed, de vastgoedmakelaar en de notaris. Indien de aankoop gefinancierd wordt met een lening, zit ook de bank mee in het complot.

Zonder de actieve of passieve medewerking van professionals op wie het slachtoffer vertrouwt voor onafhankelijk advies, bvb. de vastgoedmakelaar die het appartement verkeerd voorstelt, de notaris die essentiële informatie verzwijgt, of de bank die een lening toestaat voor een veel te hoge koopsom, kan dit type van oplichting niet bestaan.

In Duitsland is er zelfs een speciale naam voor notarissen die medeplichtig zijn aan oplichting met Schrott-Immobilien: “Mitternachtsnotare” (middernachtsnotarissen). Ze worden zo genoemd omdat ze ook buiten de normale werkuren, dikwijls ’s avonds laat, ter beschikking staan om aansluitend op het gesprek met de vastgoedmakelaar onmiddellijk over te gaan tot het verlijden van de notariële akte, zonder de inhoud van deze akte aan de koper uit te leggen en zonder de wettelijk vereiste bedenktermijn te respecteren.

De samenwerking tussen deze mededaders kan uitgaan van een vastgoedonderneming die eigenaar-verkoper is van een aanzienlijk aantal Schrott-Immobilien, en die samenwerkt met een vaste notaris en met één of meer vaste vastgoedmakelaars. De spin in het web kan ook de vastgoedmakelaar zijn, die Schrott-Immobilien van verschillende eigenaars verkoopt en daarvoor samenwerkt met een vaste notaris en een vast bankkantoor.

In de populaire literatuur over Schrott-Immobilien vindt men dan ook vele verwijzingen naar de “Schrott-Immobilien-maffia”. Op juridisch vlak heeft zich een uitgebreide rechtspraak ontwikkeld waarbij de betrokken vastgoedmakelaars, notarissen en/of banken zowel burgerrechtelijk als strafrechtelijk aansprakelijk kunnen worden gesteld voor oplichting met Schrott-Immobilien. Dikwijls houdt de onderneming die optrad als eigenaar-verkoper na de verkoop van haar Schrott-Immobilien immers op te bestaan, of is ze bij een veroordeling niet solvabel.

Ten tweede wordt de handel in Schrott-Immobilien gebruikt om de illegale vermogensvoordelen verkregen uit andere criminele activiteiten wit te wassen.

Het gaat daarbij zowel om inkomsten uit georganiseerde criminaliteit (bvb. drugshandel, mensenhandel, seksuele uitbuiting, illegaal gokken) als om inkomsten uit witteboordencriminaliteit (bvb. belastingontduiking, fraude, verduistering, oplichting en andere financiële misdrijven).

Ten derde zijn Schrott-Immobilien sociale brandhaarden en trekken zij kleine en grote criminaliteit aan: van antisociaal gedrag, vandalisme, druggebruik en domiciliefraude over drugshandel en seksuele uitbuiting tot georganiseerde mensenhandel en grootschalige fraude met sociale uitkeringen – Schrott-Immobilien zijn een ideale stek voor alles wat het daglicht schuwt.